Hallo lieve Happy Minders. Betty hier. Altijd tot jullie dienst om jullie te voorzien van de uitermate boeiende details van het leven van een egootje. Het thema van deze week? Wat anders dan… de hitte.
Al dagen maken mijn vingertjes overuren op de mobiele app om te zien of het wel echt waar is. Weermannen waarbij de hoeveelheid testosteron in bepaalde regionen van hun lichaam hoogtij viert, hopend op het halen van de 40 graden Celsius. Serieus??? Dat is iets waarvan we moeten willen dat het gehaald gaat worden???
Ik was zo blij met de pre-herfst van de afgelopen weken. Heerlijk gewoon. Regen en wolkjes, beschaafde temperaturen. Het feit dat je ’s nachts een dekbedje erbij moest pakken omdat het… jawel… fris was? Oh dat waren tijden. Hemels gewoon.
Maar het weer is eigenlijk niet de reden van mijn verhitte gemoed. Ik heb andere zaken die mijn irritatie-factor kriebelen. Wat dan, hoor ik jullie vragen… Ik ga het jullie vertellen.
Sinds een paar dagen gaat de telefoon. Dat is niet raar. Die gaat wel vaker. Alleen de beller is bijna niet te verstaan. Bij de eerste keer maakte ik me niet druk. De tweede keer trok ik mijn rechter wenkbrauw op en werd de Jessica Fletcher in mij wakker. Hmmm… 020 nummer. Eens even googlen. Hmmm… Er waren meer mensen die door dat nummer werden gebeld. Hmmm.
Om er vanaf te zijn, ging mijn vingertje vliegensvlug door de telefoon om het nummer te blokkeren. Zo… dat is dat. Klaar mee. Arrivederci. Eind goed… al…
Dat zou te mooi zijn geweest. De volgende dag… Weer een 020 nummer. De temperatuur van mijn bloed steeg. Daar kwam nog bij dat het geblokkeerde nummer het voor elkaar had gekregen om een voicemail achter te laten. Een vaag bericht met een melding aan het eind van het bel me niet register. Oh ja… waar ik dus al lid van ben. Hmmmm.
Inmiddels heb ik gezorgd dat het tweede nummer ook geblokkeerd is. Morgen maar eens met de klantenservice van mijn provider bellen of zij iets kunnen betekenen.
Ik heb Sherlock ook geraadpleegd. “Tja je kunt het ook negeren toch?” Uhmm.. ja dat zou kunnen als het niet over de dertig graden buiten was. Ik ben al zo verhit en dan dit er nog bij. Kom op zeg. Er zijn grenzen aan wat een strijdbaar egootje aan kan. Ik wil ergens tegen vechten. Ik kan de natuur niet naar mijn hand zetten, helaas. Dus laat mij lekker als een Don Quichote naar 020-molens uithalen. Ik moet het toch ergens kwijt…
Ik hoor net dat het hitteplan voor mij in werking is gezet door mijn baasje. We gaan naar de… Ikea. Nou is dat altijd al een goed idee, maar ik moet het mijn baasje nageven… Briljante gedachte.
Bij de Ikea kunnen we de auto in de schaduw parkeren. We kunnen (omdat we ‘familie’ zijn) gratis koffie krijgen. Genoeg m2 om te lopen, zodat we ondanks de stinkende hitte toch nog onze stappen voor die dag kunnen halen… jawel.. MET AIRCO! Dat allemaal terwijl wij langs de Bjorsta, Laks, Billy, Klippan, Dombas en weet ik veel welke andere Zweedse namen wandelen en zuchtjes van welbehagen laten. Heeeeeeerlijk… Zo heerlijk dat ik helemaal vergeet dat ik in het gebied 020 een irritante beller heb zitten.
Vanuit de Ikea Hemel… tot de volgende keer Happy Minders. Stay cool and Ikea!
